De NCRV heeft een nieuw programma. Het heet Achter de voordeur en daarin laten ze straatgenoten die elkaar niet kennen, met elkaar kennis maken. Dat lijkt een trend, om programma’s te maken waarin “gewone” mensen dichter bij elkaar gebracht worden. Ik juich dat toe.
En ik schrok van het volgende fragment, waarin een meneer in de straat aangesproken wordt over de hoofdpersoon van de aflevering.
– Dag, mag ik u iets vragen? Kent u deze meneer?
– Nee, ik heb geen idee wie dat is.
– Nou hebben we hier de huissleutels van deze persoon. We nodigen u uit om mee te gaan en een kijkje te nemen in het leven van deze persoon. Gaat u mee?
– Neuh, daar heb ik geen behoefte aan nee.
[deur dicht]
En zo kom je op tv. Om je kapot te schamen vind ik. Hij zegt dus eigenlijk: “Ik woon hier wel met 16 miljoen andere Nederlanders, maar wie dat zijn dondert me in het geheel niet. Zelfs niet als het mijn buurman betreft”.
Beter een goede buur…, zeggen ze dan. Nou, in dit geval liever een verre vriend wat mij betreft.
Overigens was het programma heel aardig. Het straalde medemenselijkheid uit, maar werd niet sentimenteel.
Reacties
Eén reactie op “Goede buur”
Misschien is deze onwillige buurman wat te asociaal, althans te ongeïnteresseerd. Maar ik zou ook niet zomaar meegaan met de eerste de beste tv-man die mij sleutels toont van een straatbewoner in mijn buurt. Dan maak ik liever apart kennis met zo'n buurman. Dan voel ik me minder indringer (maar ik ken het tv-programma niet).