Potlood

Ik ben al een tijdje stemgerechtigd, maar gisteren viel me voor het eerst de eer te beurt om met het rode potlood te stemmen. Leve de vooruitgang.

En ’s avonds luisterde ik nog met enig afgrijzen naar het debat tussen de lijsttrekkers in de Tweede Kamer. Op de radio valt helemaal goed op wat een kakelende bende dat is. Alleen Femke Halsema en Alexander Pechtold lieten zich niet steeds uit de tent lokken door de Zuigende Man uit Venlo. Heel erg, hoe hij tekeer gaat. Een beetje iedereen uitdagen met hier niet terzakedoende vragen als: “Willen jullie nu nog steeds niet met ons regeren?” En ze gingen er nog op in ook.

Haatdragend en egocentrisch, dat vind ik Wilders. “Laat hem maar regeren, dan piept hij snel anders”, hoor ik soms. Dat zal wel, maar ik vind het nogal een risico. En een doemscenario: Nederland geregeerd door een partij die van Nederland een eiland wil maken. Een eiland zonder vrienden (behalve Dewinter en Le Pen misschien).

Eervolle vermelding gaat overigens nog naar Agnes Kant, die continu aan het schreeuwen was. Met de nadruk op continu en op schreeuwen.