Ik word niet zo makkelijk boos op iemand. Of nou ja, ik word weleens boos op iemand, maar dat laat ik dan niet zo snel merken. Lastig, want dan blijft het maar een beetje zeuren. Zie daar de uitkomst: mijn weblog.
Ik was bij mijn plaatselijke Sparretje en had 8 lege Spa Marie-Henriette-flessen bij me. De man van het Sparretje stond vlak bij de legeflessenbel paté in het vleeswarenvak bij te vullen. Dus om nou op die bel te gaan drukken waar hij een meter vandaan stond… “Hallo, ik heb een paar lege flessen voor u,” zei ik tegen de man, op vrij normale toon naar mijn inschatting. “Ja dan zul je even moeten wachten tot ik mijn handen vrij heb,” antwoordde hij op nogal korzelige manier.
Wat denkt zo’n man? Ik weet het niet. Maar ik was wel boos. Nou ja je snapt het al, ik zei “Natuurlijk” in plaats van “Hallo, kunnen we even dimmen, ik doe toch ook normaal tegen jou”.
Het Sparretje. Ik kom er omdat het dichtbij is en omdat ze er lekker vers brood hebben. Niet vanwege de gunstige prijzen of het vriendelijke personeel (beide ontbreken). Binnenkort verrijst er een winkelcentrum met een grote Jumbo op 200 meter van het Sparretje. Exit Sparretje vermoed ik. Dag Sparretje!